KORONKA KLOCKOWA

Koronka klockowa  to popularna na całym świecie technika tkania bez użycia krosna. Koronka klockowa to jedna z najstarszych technik tworzenia koronek, której historia sięga XVI wieku. Jest to ręczna metoda polegająca na splataniu nici przy użyciu specjalnych drewnianych klocków, które nadają koronkom unikalny i misterny wzór. Charakterystyczne dla tej techniki są precyzyjnie tworzone, delikatne motywy, często florystyczne lub geometryczne, które wymagają dużej cierpliwości i umiejętności.

Jak to działa? Koronka powstaje poprzez przeplatanie nici nawiniętych na klocki, które są manipulowane w określony sposób na podkładzie z wzorem (często nazywanym szablonem czy poduszką). Nici są napinane i splatane w różnych kombinacjach, co pozwala na tworzenie różnorodnych struktur, takich jak pikoty, siatki czy gęste motywy. Technika ta, choć czasochłonna, pozwala na uzyskanie niezwykle finezyjnych i trwałych koronek, które zachwycają swoją szlachetnością i budzą  podziw.

Warsztat koronczarski :

- wałek- wypełniony sianem, sieczką lub trocinami. Wielkość wałka określa wielkość wykonywanej koronki, im większa korona tym większy wałek. Czasami osiągał rozmiary ok. 2 m.

- klocki   drewniane szpulki z rączką. Kształt klocków bywa różny, często uwarunkowany grubością nici.

- wzory – tradycyjną Bobowską Koronkę Klockową nie robi się bez wzoru. Osoba która rysuje wzór musi znać zasady jakie obowiązują w koronce klockowej. W Bobowej wykorzystywanych jest bardzo dużo starych (przedwojennych) wzorów charakterystycznych tylko dla tego regionu: ślimaki, girlandka, dębówki, główki, aniołki, pawie pióra, chryzantema, lilie, kacze łapy, tulipany, słonecznik, grzybki.

- nici: nici lniane (bielone i szare) wykorzystywane do wykonywania koronki tradycyjnej, nici bawełniane i metalizowane wykorzystywane do prac współczesnych (biżuterii, obrazów, ozdób świątecznych, elementów ubiorów)

- szpilki, szydełko, nożyczki.

- stojak

W Bobowskiej Koronce Klockowej używa się następujących splotów: płócienko, siekanka, listeczki, plaster miodu, pikotki, girlandka. Powstają one przez przeprowadzenie jednej pary klocków (czyli wątku) przez pary osnowy. Na brzegach para pracująca podtrzymywana jest podpięciem szpilki, po czym zawraca do przeciwległego brzegu. Tak powstaje płócienko bez brzeżka czyli jeden z podstawowych splotów 

.

Koronka tradycyjnie służyła jako ozdoba stołów, bielizny, pościeli, szat liturgicznych, ołtarzy i tak jest do dzisiaj. Wartość Bobowskich Koronek Klockowych doceniały niegdyś  rzesze kobiet rozmaitego pochodzenia. Koronki stanowiły element świadczący o wysokim statusie społecznym i zamożności, włączane były do wyprawy ślubnej. Obecnie w dobrym tonie jest, aby Młoda Para była obdarowana  obrazem Matki Boskiej lub Świętej Rodziny wykonanej techniką koronki klockowej. Panna Młoda bardzo często ma na sobie  dodatki z koronki klockowej  (kolczyki, kolie, ozdoby do włosów) Pierwsza Komunia Święta i Chrzciny są również okazją, aby wręczyć upominek w postaci aniołka wykonanego z koronki klockowej. Wielkanocne koszyki  do święcenia zdobią  tradycyjne serwety klockowe. Na  choinkach  Bożonarodzeniowych wiszą ozdoby z koronki klockowej.